Amelia Licheva (Sofía, 1968). Poeta y crítica literaria. Se desempeña como profesora de Teoría de la literatura en la Universidad San Clemente de Ójrid. A la par, es redactora jefe de la revista literaria “Литературен вестник” (El periódico literario) y redactora de la revista “Литературата” (La literatura). Es miembro del PEN club de Bulgaria y de la International Comparative Literature Association. Ha obtenido el Premio León de oro, la condecoración del ayuntamiento de Sofía, el Premio Hristo G. Danov y el Premio Nacional de Literatura Binyo Ivanov de Bulgaria. Ha publicados ensayos de teoría literaria y de poesía.
Свян
Онова чувство, което се оттича през улуците на днешното
на горд непукизъм, самодоволство и безотказна вяра в себе си,
на фейсбук признания, на разголване и самопоказване,
в които граници отдавна не съществуват;
онова чувство, което може да се нарисува,
когато се разлистват албумите на семейните истории
и се вижда
как наднича от шапките на мъжете и чадърите на жените,
от обувките, воланите, чарлстон панталоните,
от вратовръзките и шаловете,
от прическите, бретоните, а понякога и от усмивките,
скрили порива на телата и устните.
Отива си, утаява се червеното,
вече дори не руменее,
лицата са с естествен цвят или покрити с пудра,
маски, фондьотен,
даже ружът не е на мода,
старомоден е - казват гримьорите
свянът е минало
от епохата на водните бои
и спотаяваните чувства.
Pudor
Ese sentimiento que discurre por las calles de hoy, de orgulloso pasotismo,
de autocomplacencia y de inquebrantable confianza en uno mismo,
de confesiones vertidas en facebook, de desnudez y sobreexposición,
en las que hace tiempo que no existen límites;
aquel sentimiento que puede dibujarse
cuando se hojean los álbumes de historias familiares
y se vislumbra
cómo se asoma desde los gorros de los hombres y los paraguas de las mujeres,
desde los zapatos, los volantes, los pantalones charleston,
desde las corbatas y las bufandas,
desde los peinados, los flequillos, y a veces también desde las sonrisas,
habiendo ocultado el impulso de los cuerpos y los labios.
Se marcha, el rojo se aclara,
ahora incluso ya no se ruboriza,
los rostros están con su tono natural o cubiertos de polvo,
con máscaras, con base de maquillaje,
incluso el colorete ya no está de moda,
es algo anticuado - afirman los maquilladores
el pudor es pasado,
de la época de las acuarelas
y los sentimientos latentes.
Traducción del búlgaro de Marco Vidal González
Más poesía de Amelia Lícheva aquí.Más poesía búlgara:
- Aycha Zaralíeva: diez poemas
- Rada Panchovska: Elegías cósmicas, Supervivencia
- Blaga Dimitrova: Espacios, Futuro Radiante, Siembra a ciegas
No hay comentarios:
Publicar un comentario