Desde el momento en el que descubrí de casualidad la obra de Alexander Vutimski (Svoge, 1919 - 1943) me cautivaron sus referencias continuas a la ciudad, la soledad, la noche, las caricias y el alcohol. Vutimski estuvo vagabundeando después de haber perdido prácticamente a toda su familia por la tuberculosis, enfermedad de la que acabaría falleciendo él también en un sanatorio de Yugoslavia a la temprana edad de 24 años. Sus bohemios, melancólicos y urbanitas textos llegan a recrearnos la imagen de la vida en la ciudad de su época y logran que conectemos con los sentimientos que bajo sus palabras esconde: la necesidad de ser amado, el deseo de ser acariciado y mimado y la melancolía del hombre moderno.
Alexander Vutimski es el gran poeta desconocido de la literatura búlgara contemporánea. Quizás porque no se estudie en los institutos, quizás porque no se le haya otorgado su lugar merecido en la literatura búlgara contemporánea por alguna extraña razón. Sea como fuere, recientemente ha sido publicado con motivo del centenario de su nacimiento un libro dedicado a su vida y obra que se llama Александър Вутимски. Непознатият. Изд. Лист (Alexander Vutimski. El desconocido. Ed. List).
 |
| Foto: http://freepoetrysociety.com |
Este libro reúne relatos del autor y una serie de breves ensayos sobre moral.
" (...) Така говорех аз на своя приятел тази вечер... И той не каза нищо, и не ме погледна нито веднъж така, както го гледах аз, но когато излязохме навън, той докосна с мокрите си ръце ръката ми и като се спря безшумно до уличния стълб, целуна тихо моите устни под безкрайния дъжд, в тъмнината на пустата улица".
" (...) Así le hablaba yo a mi amigo aquella noche... Y él no dijo nada, ni siquiera me miró una vez de la manera que yo lo miraba, pero cuando salimos afuera él rozó mi mano con sus húmedas manos y cuando se detuvo silentemente junto al poste en la calle, besó mis labios bajo la lluvia infinita en la oscuridad de aquella calle desierta".
Sin recurrir a personajes femeninos la poesía y prosa de Vutimski toca muchos temas, entre ellos el amor. Por ello, pero también debido a las referencias continuas a personajes masculinos, en algunos poemas de manera más directa y en otros más sutilmente, se ha considerado a Alexander Vutimski como uno de los primeros poetas búlgaros en tratar la homosexualidad en su obra.
(Обичам ви, безмълвни, нощни призраци./Един от вас стои над мен пиян/с очи големи, тъмни, впит/в утробата ми като дълъг паяк…/Той се усмихва тихо и мълчи,/и неговите устни нецелунати/ухаят на градини. А зъбите му/проболи са плътта ми като тръни…).
(Os quiero, fantasmas mudos de la noche./Uno de vosotros permanece sobre mí/borracho con sus ojos grandes y oscuros/encajado en mi vientre como una gran araña.../Silenciosamente sonríe y permanece callado,/y sus labios sin besar huelen a flores./Y sus dientes han perforado/mi carne como espinas…).
" (...) Така говорех аз на своя приятел тази вечер... И той не каза нищо, и не ме погледна нито веднъж така, както го гледах аз, но когато излязохме навън, той докосна с мокрите си ръце ръката ми и като се спря безшумно до уличния стълб, целуна тихо моите устни под безкрайния дъжд, в тъмнината на пустата улица".
" (...) Así le hablaba yo a mi amigo aquella noche... Y él no dijo nada, ni siquiera me miró una vez de la manera que yo lo miraba, pero cuando salimos afuera él rozó mi mano con sus húmedas manos y cuando se detuvo silentemente junto al poste en la calle, besó mis labios bajo la lluvia infinita en la oscuridad de aquella calle desierta".
Sin recurrir a personajes femeninos la poesía y prosa de Vutimski toca muchos temas, entre ellos el amor. Por ello, pero también debido a las referencias continuas a personajes masculinos, en algunos poemas de manera más directa y en otros más sutilmente, se ha considerado a Alexander Vutimski como uno de los primeros poetas búlgaros en tratar la homosexualidad en su obra.
(Обичам ви, безмълвни, нощни призраци./Един от вас стои над мен пиян/с очи големи, тъмни, впит/в утробата ми като дълъг паяк…/Той се усмихва тихо и мълчи,/и неговите устни нецелунати/ухаят на градини. А зъбите му/проболи са плътта ми като тръни…).
(Os quiero, fantasmas mudos de la noche./Uno de vosotros permanece sobre mí/borracho con sus ojos grandes y oscuros/encajado en mi vientre como una gran araña.../Silenciosamente sonríe y permanece callado,/y sus labios sin besar huelen a flores./Y sus dientes han perforado/mi carne como espinas…).
(...) Потта му е измокрила ръцете ми
и скърца под дъха му моя вик (...).
(...) Su sudor ha humedecido mis manos
y cruje mi grito bajo su aliento (...).
Además de poesía, Alexander Vutimski escribió relatos y ensayos sobre estética. En esta reciente publicación se han recogido algunos textos del autor. Más información sobre el libro recién publicado podéis verlo en esta entrevista de BNT y en esta otra de la Radio Nacional.
- Нали ти го обичаше като брат и му се усмихваше винаги, и се радваше като дете, когато пристига той. И обичаше да го милваш полека по косите и да го утешаваш, когато е скърбен за нещо.
- ¿No lo amabas como a un hermano y le sonreías siempre y te alegrabas como un niño cuando llegaba? Y te encantaba acariciarle su pelo lentamente y consolarlo cuando algo le preocupaba.
El color azul de la portada del libro no es casual, pues es un color muy simbólico y representativo en la obra del autor y de hecho su poema más famoso es стихотворения за синьото момче (poemas al muchacho azul) que en breve publicaremos en el blog.
- Госпожа, нали Вие си спомняте, че тук някога пристигна едно момче... Едно синьо момче пристигна тук, госпожа, нима не си спомняте?
- Señora, ¿a que recuerda que alguna vez aquí vino un muchacho... Un muchacho azul llego aquí, señora, acaso no lo recuerda?
La fuerte simbología que representa este color, empleado en la poesía melancólica de Vutimski, la podemos encontrar también en el plano musical: el dúo electrónico escocés Boards of Canada usa muchos tonos azules en sus portadas y en sus canciones, entre ellas la de su legendario álbum "Music has the right to children", considerado por críticos musicales como un álbum único en su expresión de sentimientos nostálgicos y melancólicos.
- Нали ти го обичаше като брат и му се усмихваше винаги, и се радваше като дете, когато пристига той. И обичаше да го милваш полека по косите и да го утешаваш, когато е скърбен за нещо.
- ¿No lo amabas como a un hermano y le sonreías siempre y te alegrabas como un niño cuando llegaba? Y te encantaba acariciarle su pelo lentamente y consolarlo cuando algo le preocupaba.
El color azul de la portada del libro no es casual, pues es un color muy simbólico y representativo en la obra del autor y de hecho su poema más famoso es стихотворения за синьото момче (poemas al muchacho azul) que en breve publicaremos en el blog.
- Госпожа, нали Вие си спомняте, че тук някога пристигна едно момче... Едно синьо момче пристигна тук, госпожа, нима не си спомняте?
- Señora, ¿a que recuerda que alguna vez aquí vino un muchacho... Un muchacho azul llego aquí, señora, acaso no lo recuerda?
La fuerte simbología que representa este color, empleado en la poesía melancólica de Vutimski, la podemos encontrar también en el plano musical: el dúo electrónico escocés Boards of Canada usa muchos tonos azules en sus portadas y en sus canciones, entre ellas la de su legendario álbum "Music has the right to children", considerado por críticos musicales como un álbum único en su expresión de sentimientos nostálgicos y melancólicos.
 |
| Boards of Canada: Music has the right to children |
¿Quién es el anhelado muchacho azul de Vutimski? ¿Él mismo visto desde la lejanía o el objeto de su amor y admiración?
Si quieres enterarte de todas nuestras novedades, síguenos en facebook
Relacionado:
- Un poema de Alexander Vutimski en búlgaro y en español
- ¿Por qué? Un poema de Aleksandar Vutimski
- Poemas al muchacho azul
- Poemas a un muchacho
- Синьото момче се оглежда
Ruzha Velcheva: dos poemas
Vladimir Sabourin: Trabajadores VI
Si quieres enterarte de todas nuestras novedades, síguenos en facebook
Relacionado:
- Un poema de Alexander Vutimski en búlgaro y en español
- ¿Por qué? Un poema de Aleksandar Vutimski
- Poemas al muchacho azul
- Poemas a un muchacho
- Синьото момче се оглежда
Recuerda que en este blog puedes encontrar una selección de poemas búlgaros traducidos al español:
Vladimir Sabourin: Trabajadores VI
Liudmila Kaloyanova: East River
Vanya Valkova: Memoria urbana
Alexander Vutimski: un poema
Todor Stoyanov: dos poemas
Blaga Dimitrova: Espacios, Futuro Radiante, Siembra a ciegas, Impaciencia, Libreta de apuntes bajo la almohada
Hristo Botev: Elegía, Mi plegaria, Hadzhi Dimitar, Patriota
Nikola Vaptsarov: Despedida, Duelo
Hristo Botev: Elegía, Mi plegaria, Hadzhi Dimitar, Patriota
Nikola Vaptsarov: Despedida, Duelo
Alexander Shurbanov: tres poemas
Zhivka Baltadzhieva: GenES, Hierba Láctea, Historia Universal / Concepción Inmaculada,Fuga a lo real, Fotografía Digital, La desaparición de las especies se dispara, Protokolo de Kyoto, Poema apátrida
Radka Shiderska: 4 poemas de Radka Shiderska
Zhivka Baltadzhieva: GenES, Hierba Láctea, Historia Universal / Concepción Inmaculada,Fuga a lo real, Fotografía Digital, La desaparición de las especies se dispara, Protokolo de Kyoto, Poema apátrida
Radka Shiderska: 4 poemas de Radka Shiderska
Rada Panchovksa: 2 poemas de Rada Panchovska
Tzveta Sofronieva: Bulgaria es un agujero negro
No hay comentarios:
Publicar un comentario