Lo compré online y en dos días lo tenía en casa. Llevo un día con él y he leído un tercio. Es un poemario, contiene unos 140 poemas de la autora, en búlgaro, y la traducción de Zhivka Baltadzhieva, al español.
La poesía de Blaga Dimitrova habla de diferentes temas como el ecologismo, la ansia de libertad, su ausencia, pero también tiene algunos poemas con cierto carácter existencialista. Muchos de sus poemas acaban con preguntas eternas, que nos dejan dubitativos.
He hecho una pequeñísima selección de 4 poemas. Poco a poco iré publicando más. El que más me gusta es el último, que se llama САМ/SOLO.
APOTEOSIS
La Gran Muralla China descansa sobre huesos.
Sangre empapa el Muro Terrorífico de Berlín.
¿Qué más muros virtuales nos esperan en los venidero?
La ascensión del hombre: de muro a muro.
2000
АПОТЕОЗ
Великата Китайска стена стои върху кости.
Страховитата Берлинска стена - оплискана цяла с кръв.
Какви виртуални стени ни предстоят занапред?
Възходът на човека - от стена до стена.
2000
*
A oscuras se urden asuntos ciegos.
En la luz el pajarito ciego cobra vista.
¿Y qué está condenado a ver?
1997
*
На тъмно се мътят слепи дела.
На светло сляпото птитче проглежда.
И какво ли му е съдено да съзре?
1997
AGUJERO EN EL CIELO
Un bípedo, sin alas, con fusil,
uno incapaz de volar,
desde abajo dio en un pájaro
que planeaba cadencioso en el firmamento.
Resonó el disparo
y un agujero en el azul abrió.
Y cayó en picado el ave,
piedra contra piedra arrojada.
Se vació el cielo sin alas
como mirada de asesino.
1997
ДУПКА В НЕБЕТО
Двуного без криле с пушка,
което не може само да лети,
уцели от ниското птица,
зареяна плавно из висните.
Отекна злокобно изстрелът
и дупка проби в синевата.
А птицата падна отвесно -
камък към камъни запокитен.
И небето опустя без криле
като погледа на убиеца.
1997
SOLO
El árbol perdona al viento
que le saquea las hojas
y le abraza con ramas.
El ave perdona a la nube
que se traga al sol
y la saluda con alas.
La ola perdona a la piedra
que le impide el salto
y la envuelve en caricias.
Sólo el hombre no perdona
al aire, al agua, a la piedra,
a ninguna criatura terrestre.
Persigue a todo con ensañamiento.
Y solo está en el universo.
1994
САМ
Дървото прощава на вятъра,
че му разграбва листата
и го прегръща с клони.
Птицата прощава на облака,
че й поглъща слънцето
и му маха с криле.
Вълната прощава на камъка,
че й препречва скока
и го обсипва с ласки.
Не прощава единствен човекът
на въздух, вода и камъни,
на никоя земна твар.
И всички преследва с мъст.
Затова е сам на света.
1994
Hace tiempo publiqué aquí dos poemas de Blaga Dimitrova que han resultado estar recogidos en este poemario. Si te han gustado estos poemas, te animo a descubrir los otros:
Y si quieres enterarte de más novedades... ¡Recuerda seguirnos en facebook!
No hay comentarios:
Publicar un comentario